Napis na tablicy rejestracyjnej samochodu na tyłach sceny to "TSE 1" - są to inicjały T. S. Elliota, autora wierszy o kotach, na podstawie których powstał ten musical
Elaine Paige, Susan Tanner, oraz Femi Taylor byli członkami pierwotnego londyńskiego zespołu aktorskiego. Ken Page natomiast był członkiem pierwotnej załogi z Brodway'u. On, oraz Michael Gruber i Jacob Brent są jedynymi amerykańskimi wykonawcami w tym filmie
Musical sfilmowany został w Adelphi Theatre w Londynie
Z filmowej wersji "Kotów" wycięto piosenkę "Growltiger's Last Stand/The Ballad of Billy Mccaw", która zwykle występowała w środku piosenki "Gus: The Theatre Cat". Było to wspomnienie jednego z pamiętnych wystepów Gus'a, z czasów jego młodości. Zwykle w wersji scenicznej następowała także znaczna zmiana dekoracji na statek piracki.
Aktorzy na okładce nie są tymi, którzy występują w filmie, lecz wziętymi z londyńskiego zespołu, który występował w tamtym czasie. Jedyna aktorka, która wystąpiła w filmie oraz znalazła się na okładce to Veerle Casteleyn (Jemima)
Nazwa "Jellicle cat" powstała, gdy siostrzenica T. S. Eliota próbowała wymówić słowa "dear little cat" (kochany mały kotek), a określenie "Pollicle dog" zrodziło się z jej próby wymówienia "poor little dog" (biedny mały piesek)
Elaine Paige zastąpiła Judi Dench jako Grizabella w pierwotnym przedstawieniu "Kotów". Powodem była kontuzja, która zmusiła Judi do rezygnacji z roli.
W pierwszej piosence ("Jellicle Songs for Jellicle Cats"), gdy Etcetera śpiewa: "Are you keen to be seen...", na jej kostiumie widać cień trapezu.
W utworze "The Naming Of Cats", gdy Tantomile mówi “Or else, Jellylorum...” , widoczne są jej uszy, niedokładnie ukryte pod peruką.
W piosence "The Old Gumbie Cat" buty tancerzy zmieniają kolor (buty Rumpelteazer są na zmianę białe i czarne).
Przed piosenką "The Old Gumbie Cat", gdy Munkostrap i Alonzo pocierają się policzkami, na pierwszym planie jest widoczna dłoń Cassandry. W nastepnym ujęciu nie ma jej w ogóle na scenie.
Oczy Cassandry są czasem brązowe, czasem niebieskie.
W piosence "The Old Gumbie Cat", gdy trzy kotki zakładają mysie maski, jedna z nich (Jemima) ma z tym problemy-nie może jej dobrze założyć i musi szybko zdjąć ją i założyć ponownie.
Po ostatnich słowach Jenny Anydots, kiedy tancerze opuszczają scenę, Pouncival pojawia się nagle na schodach koło opony.
W trakcie utworu "The Rum Tum Tugger" koty znikają i pojawiają się na bagażniku auta, w zależności od ujęcia.
W "The Rum Tum Tugger" Jennyanydots i Jellylorum znikają i pojawiają się na bagażniku wraz z ujęciami.
W "The Rum Tum Tugger" widać, że Plato ma niektóre palce sklejone taśmą.
Na początku "The Awful Battle of the Pekes And the Pollicles" Victorię gra Jo Bingham, a nie Phyllida Crowley Smith.
W piosence "Magical Mr Mistoffelees", gdy Mistoffelees mówi "Presto!", po prawej stronie widoczny jest mężczyzna w czerwonej koszulce, który obsługuje kamerę.
Napisy końcowe mówią, że Drew Varley i Jo Gibb (Mungojerrie i Rumpelteazer) byli dubbingowani przez Paula Bakera i Vicky Coote. W rzeczywistości podkładali oni głos tylko na początku ich piosenki (gdy Mungojerrie uciszał Rumpelteazer: "Szzz", i gdy ta się śmiała) oraz przy kichnięciu Rumpelteazer w utworze o Skimbleshanksie.
Asparagus i Gus to ten sam kot. Jest on grany przez dwóch aktorów, ponieważ sir John Mills nie byłby w stanie tańczyć, ze względu na swój wiek. Zastąpił go Tony Timberlake.
Postać Exotiki została stworzona specjalnie dla Femi Taylor. Chciano, by zagrała w wersji video, chociaż role były juz obsadzone.
W "The Naming of Cats" Exotica niespodziewanie pojawia się koło Skimbleshanksa, choć chwilę temu nie było jej w ogóle na scenie.
Na początku "Old Deuteronomy" Cassandra osuwa się na podłogę, a już w nastepnym ujęciu zaczyna robić to ponownie.
Tuż przed piosenką "The Old Gumbie Cat" Mungojerrie znajduje się między Victorią i Etceterą, po prawej stronie sceny. W następnym ujęciu jest już obok Rumpelteazer, po lewej stronie.
Piosenka “Memory” została nagrana przez ponad 150 artystów. Wykonanie Barry'ego Manilow'a było na liście Top 40 w Stanach Zjednoczonych.
W oryginalnym musicalu śpiewały dodatkowo cztery osoby, które nie brały bezpośredniego udziału w spektaklu. Miały za zadanie zrównoważyć wokal.
W wystawianych spektaklach 4 koty nie miały mikrofonów: Tumblebrutus i Pouncival – ze względu na ich akrobacje, Victoria – ponieważ byłby on widoczny na białym kostiumie, a także Macavity.
Aktor, który grał Plato, grał także Macavity’ego w amerykańskiej produkcji oraz w wersji video(Bryce Walters). W Londynie Macavity'ego grał Admetus.
W wersji video jeden aktor grał jednocześnie Admetusa i Rumpus Cata (Frank Thompson).W Londynie Rumpusa grał George, ale aktor ten odszedł po 19 latach, więc zastąpił go Alozo. Grał on Rumpusa także w amerykańskiej wersji.
Peruki zostały wykonane z sierści jaka.
Makijaż zajmował ok. 45 min. Aktorzy sami go sobie robili.
W Londynie w "Kotach" występowali także bohaterowie o imionach Carbucketty i Bill Bailey.
Tablice rejestracyjne auta to “TSE 1” (od inicjałów T. S. Eliota) lub „NAP 4” (od Johna Napiera - projektanta strojów). Liczby zwiększały się wraz z kolejnymi produkcjami.
Macavity ma 3 pomocników. W wersji video grają ich: Mr. Mistoffelees, Coricopat, i Admetus. W innych produkcjach np. w Londynie - Coricopat i Carbucketty.
Na Broadwayu Mungojerrie i Rumpelteazer byli grani przez aktorów odtwarzających role Etcetery i Coricopata. Utwór śpiewał Mr Mistoffelees, podczas gdy oni tańczyli. Piosenka miała ona na celu rozbawienie Bustopher Jonesa.
Broadwayowski musical charakteryzował utwór „In Una Tepida Notte" w miejscu "The Ballad of Billy M'Caw", jako duet śpiewany przez Growltigera i Griddlebone podczas "Growltiger's Last Stand."
Żeńskie trio, które śpiewa w piosence „The Old Gumbie Cat” składało się pierwotnie z Cassandsy, Bombaluriny i Jellylorum.
Wiele osób przewidywało, że spektakl będzie fiaskiem i prawie tak się stało. Alarm o bombie podczas pierwszego przedstawienia spowodował ewakuację, część obsady była jeszcze w kostiumach.
Oryginalna wersja „Mungojerrie i Rumpelteazer” z Londynu różniła się znacznie od tej na video i w innych produkcjach na całym świecie. Była wolniejsza, bardziej jazzowa i brzmiała na dużo starszą niż w rzeczywistości. Londyńska produkcja była też jedyną, w której śpiewano "The Ballad of Billy M'Caw", utwór wycięty z Broadwayowskiej wersji i innych produkcji (zastąpiony przez „In Una Tepida Notte" z „Madame Butterfly”), wbrew woli Andrew Lloyd Webbera. Ponadto nie występował w nim Pouncival, jego imię brzmiało Carbucketty. Postać znana jako Jemima istniała w londyńskiej produkcji, chociaż dokonano pewnych zmian (w tym imienia), gdy została przeniesiona na Broadway.
Wkrótce po premierze na Broadwayu zmieniły się kostiumy. Bombalurina dostała pomarańczowo-czerwony strój, w którym występowała już do końca, podobnie Demeter, która wyglądała jak złota wersja Bombaluriny. Rumpelteazer i Victoria nie miały w ogóle peruk, ale ich włosy były stylizowane na kocie uszy. W 1983r. obie dostały peruki. W tym samym roku Etcetera stała się osobną postacią.
„Koty” zdobyły 7 Tony Awards.
W oryginalnej londyńskiej wersji utwór „Old Deuteronomy” śpiewali George, Munkostrap i Quaxo. Quaxo śpiewał także zwrotki piosenki „The Old Gumbie Cat”, których było 3, a nie 2 jak w wersji video.
W fińskim musicalu akcja działa się w starym budynku, nie na wysypisku. Ponadto aktorzy nie mieli butów i nosili bardzo osobliwe kostiumy: niebieskie, różowe i zielone.
W Finlandii Quaxo i Miotoffelees byli dwiema różnymi postaciami. Quaxo i Coricopat były dziewczętami.
Kostium Gumbie Cat ważył około 32 kg.
Na początku piosenki „The Old Gumbie Cat” Bombalurina, Demeter i Jellylorum wchodzą na oponę. W kolejnym ujęciu Bombalurina robi to ponownie.
Podczas drugiej zwrotki „The Old Gumbie Cat” Jennyanydots wślizguje się między nogi Munkostrapa. W następnym ujęciu nie jest jednak tak bardzo wysunięta do przodu.
W piosence „The Old Gumbie Cat” tancerze przebrani za owady najpierw stoją ustawieni w rzędach. Nagle zmienia się ujęcie i muzyka, a tancerze tworzą jeden duży rząd, który się obraca. Jest to spowodowane wycięciem części piosenki.
Pod koniec „The Old Gumbie Cat”, gdy tancerze formują rzędy, następuje zmiana ujęcia i nagle znikąd pojawiają się na przodzie Munkostrap i żeńskie trio.
W finałowej scenie swojej piosenki Jennyanydots stoi po jednej stronie z tancerzami przebranymi za owady, Munkostrap, Bombalurina, Demeter i Jellylorum znajdują się po przeciwnej stronie, a Asparagus i Skimbleshanks siedzą na oponie. Zmienia się ujęcie: Pouncival siedzi na oponie bez kostiumu owada, większość tancerzy zniknęła, a Munkostrap, Bombalurina, Demeter, Jellylorum, Asparagus i Skimbleshanks stoją w jednej linii lewej stronie. Jennyanydots podchodzi po kolei do każdego z nich. Gdy zbliża się do Munkostrapa, słychać muzykę do piosenki Rum Tum Tuggera i już w następnym ujęciu Jennyanydots i Munkotrap siedzą na środku sceny.
Na początku swojej piosenki Mungojerrie i Rumpelteazer rzucają za siebie torby z łupem. Obie lądują w takt muzyki.
Pod koniec piosenki „The Awful Battle of the Pekes and the Pollicles” koty przebrane za psy stoją naprzeciwko siebie po obu stronach sceny, a Munkostrap zapowiada nadejście Rumpus Cata. Gdy kamera pokazuje zbliżenie Munkostrapa, ten adresuje swoje słowa do Old Deuteronomy’ego, zaś kiedy pokazana jest cała scena, słowa kieruje do wszystkich.
Tuż przed balem, gdy koty śpiewają: „Jellicle cats come one, come all”, Etcetera wsuwa głowę między nogi Rum Tum Tuggera i zamiast śpiewać to, co pozostali, z ruchu jej ust można odczytać: „He’s mine!”.
Podczas tańca kotek w trakcie balu, gdy Rum Tum Tugger podchodzi do Bombaluriny, można zauważyć, żę ma na szyi inną obrożę, bez kolców. Najprawdopodobniej po to, by nie zranić Bombaluriny przy jej poniesieniu.
Pod koniec piosenki „Skimbleshanks: the Railway Cat” Skimbleshanks bierze za rękę Munkostrapa i robi krok na plecy klęczącego Mungojerrie’go, a następnie na Alonzo. Potem pokazana jest twarz Skimbleshanksa, który wydaje się robić jeszcze jeden krok, najprawdopodobniej na ramię Munkostrapa. Zmienia się ujęcie i Skimbleshanks ma jedną nogę na plecach Alonzo, a drugą stoi na podłodze. Mungojerrie’go nie ma, a na jego miejscu znajduje się Asparagus. W kolejnym ujęciu Skimbleshanks ma jedną stopę na plecach Alonzo, a drugą na ramieniu Munkostrapa. Słychać brzęk szkła i nagle Skimbleshanks jest z tyłu sceny, jakby w ogóle nie spadł.
W piosence „Mr Mistoffelees” Bombalurina, Demeter i Munkostrap siedzą na oponie i śpiewają jako chórek, ale gdy kamera pokazuje Rum Tum Tuggera, na oponie nie ma nikogo. Z kolei w ujęciu, w którym widoczny jest Pouncival trzymający lampę, w pewnym momencie po jego lewej stronie można zauważyć Bombalurinę, która powinna przecież siedzieć na oponie.
W „Mr Mistoffelees” poza śpiewem Johna Partridge’a obecny jest również chórek. Ruch ust Bombalurny , Demeter i Munkostrapa wskazuje na to, iż spiewają oni: „ doo – wop”, choć słychać: „doo – wah” czy też „ah – hah”. Poza tym nie słychać w ogóle głosu męskiego.